Ενα ποιημα για τη ζωη...σε 5 λεπτα.

Πες μου τι να κανω...τι να πιστεψω...σε ποιον κοσμο να ζησω?
Πες μου σε ποιον θεο να απευθυνθω και σε ποιον να πω καλημερα με ενα φιλι?
Κανεις δεν ξερει να μου πει...
Σε αυτη τη ζωη το μονο που κανουμε ειναι υπομονη..
Τοση υπομονη..και στο τελος ισως κατι καλο να βγει..
Αλλα πες μου σε παρακαλω...
Να αφησω τον εαυτο μου να χαθει σε αυτο το ονειρο της αγαπης που ξετυλιγεται μπροστα μου σαν ταινια?
Η να κανω κατι αγριο,κακο και απαγορευμενο με σκοπο να με ξυπνησω?
Να συνεχισω να ονειρευομαι η να δω τον κοσμο μεσα απο τα ρεαλιστικα ματια που τα απαξιωνουν ολα?
Πες μου ποιον ουρανο να κοιταξω?
Αυτος ο κοσμος σπαραζει και καιγεται...
Αυτος ο κοσμος δεν ειναι αυτο που ονειρευομουν με τα ματια ενος παιδιου..
Πες μου γιατι να εχω αυτα τα ρεαλιστικα ματια?
Γιατι να μην μπορω να συνεχισω να ονειρευομαι...
Τα ονειρα κρατουν δευτερολεπτα...η ζωη ειναι σκληρη.
Πες μου γιατι να μην μπορει κανεις να επιβιωσει χωρις αυτα τα διαπεραστικα ματια?
Θελω να πεταξω στα συννεφα...
Αφηστε με να μεινω για παντα παιδι και να ζησω σε ενα ονειρο.

-Chidori.