Η ιστορια που θα διηγηθω ειναι 100% αληθινη..και ισως αυτο να την κανει ακομα πιο τραγικη.Χαχαχα..με αστιο τροπο παντα.Ακουστε λοιπον τι συνευει μια ζεστη μερα του Ιουλιου.
Εκεινη την ημερα θα καναμε παρτυ εκπληξη στην Σαντυ δεν τα ειχαμε ετοιμασει ομως ολα.Ετσι πριν φυγω εβαλα σε μια χαρτινη σακουλα ενα φυλλαδιο με Ποκεμον,μαρκαδορους,το playstation του αδερφου μου και δυο παιχνιδια,το χειροποιητο δωρο της Σαντυς [το οποιο θα σας δειξω σε ενα επομενο αρθρο]πιρα και ενα φρεντοτσινο στο χερι [σε γυαλινο ποτηρι..πρεσεξτε αυτο εχει σημασια]και ξεκινησα ενα μακρυ ταξιδι με τα ποδια μεχρι την γειτονικη περιοχη.Εδω θελω να σημειωσω πως φορουσα κατι ομορφα τακουνια και τζιν φουστα..και επισης ειχα ισιωσει το μαλλι μου πολυ περιποιημενα.Το πρωτο απροοπτο δεν αργησε να συμβει..ενω περπατουσα στην σταση το ποτηρι ειχε νερα πανω απο τον λιωμμενο παγο..και γλιστρουσε απο το χερι μου..ετσι κανω και εγω η εξυπνη μια βιαστικη κινηση να το πιασω καλυτερα και τσουυυπ παει και χυνετε το μισο πανω στην φουστα μου.Μη θελοντας να χασω το λεοφορειο αγνοησα την λερωμενη φουστα και συνεχισα ενω ακουγα σπαστικα κορναρισματα απο διαφορους περαστικους.Καθως περιμενα το λεοφορειο αρχισε να ψιχαλιζει..ωω θεε μου σκεφτικα..αυτο μου ελειπε τωρα.Το λεοφορειο δεν αργησε να ερθει..αλλα τα μαλλια μου ειχαν ηδη γινει σαν θαμνος.Τσαμπα το ισιωμα.Τεσπα στο λεοφορειο εβριζα Χριστοπαναγιες για το μαλλι.Χαχα.Οταν κατεβικα απο το λεοφορειο η βροχη ειχε γινει απιστευτα εντονη και τοτε ηταν που καταλαβα πως αν δεν γινω λουτσα δεν θα μπορουσα να φτασω στον προορισμο μου.Ετσι αρχισα να τρεχω σαν την τρελη ενω ο ουρανος επερνε εκδικηση.Οταν καταλαβα πως ετσι οπως παω θα φαω τουμπα εβγαλα τα τακουνια και περπατουσα ξυπολτη μεχρι που εφτασα σε ενα φαναρι και εκει που περιμενα να αναψει πρασινο για τους πεζους....και ξαφνικα ακουω ενα χρααατςςς...και ενα γκουπ,πλατς...ναι..σκιστικε η χαρτινη σακουλα μου..και ναι..επεσαν ολα τα πραματα μου μεσα στα νερα.Επαθα ενα ψιλοσοκ...εμεινα να κοιταω τα πραματα κατω..μετα ηρθε ο πανικος!Τι θα εκανα αν ειχε χαλασει η κονσολα του αδερφου μου?Παναγια μου.Το ποτηρι εσπασε...και το χειροτερο?Το δημιουργημα μου ειχε γινει ενα βρεγμενο χαρτονι με μουτζουρωμενο περιεχομενο.Χωρις δευτερη σκεψη επιασα το κινητο απο κατω και πιρα τηλεφωνο την Κατερινα να της πω να ερθει να με βοηθισει..εξαλου δεν μπορουσα να σοικωσω ολα αυτα τα πραματα απο κατω..α ναι..ειχα και διπλα μου ενα τυπο με μια μηχανη να με ρωταει που μενω και αν θελω να με πεταξει πουθενα.. -.-" Τον αγνωησα περιτο να το πω.Μετα απο φιλοτιμες προσπαθιες καταφερα να μαζεψω τα πραματα απο κατω [επιανα το ενα μου επεφτε το αλο -.-] και πηγα σε ενα μαγαζακι απεναντι για να παρω μια σακουλα ο ανθρωπος.Τελος ηρθε η Κατερινα μετα απο 5 λεπτα χαρουμενη και γελαστη μαζι με την ομπρελιτσα της και με πηγε σπιτι της..ναι..τα μαλλια μου ηταν μουσκεμα,τα ρουχα μου το ιδιο,τα τακουνια μου επισης και τα πραματα μου εσταζαν.Ειμουν πλεον σε μαυρο χαλι και δεν ειχα καμια διαθεση για παρτυ -.-
Ατυχια?
Συμπτωσεις?
Δικη μου βλακεια?
Δεν ξερω..
εχει σημασια?
Οτι εγινε εγινε..και η φαση ειναι πως γελουσα και εγω η ιδια με αυτο που επαθα.χαχ.
Μα ειναι πραματα αυτα που τα παθαινουν φυσιοολογικοι ανθρωποι?
Συμπερασμα: ειμαι η περιεργη της υποθεσης και το ευχαριστιεμαι ^^
-Chidori.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου